اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ
Beykoz, 6 Ekim 2006
Bir kardeşe,
Çok fikirli bir kardeşim haklı olarak yazılan mektupların hizmet hususunda pratik faydalarından bahsetti. Kendim o kardeşin bu noktaya temasından şunu anladım:
Zamanımızın insanları, bilhassa gençleri kendilerini ifade edememekten şikâyetçi oluyorlar. Bunu şifahen dilleriyle dile getirenler olduğu gibi duygularının en derin dehlizlerinde saklayanlar da var. İşte böyleleri ya tanıdıkları bir kimseye veya mücerred muhataplara bir şeyleri mektup sûretinde yazsalar en azından rahatlayacaklar.
Bir veya birkaç mektupla rahatlayabilmek, hiç de küçük sayılmayan bir kâr sağlayabilir. Ben gençliğimde bazı insanları görürdüm, belirgin bir şekilde kendi kendileriyle konuşurlardı. Onların yakınlarında bulunanlar kendilerine seslendiğini zannettikleri halde, o dalgın insanların başkalarıyla değildi konuşmaları. Onlardan çokları problemli kimseler olsa da (görünüş bizi aldatmamış ise) bu da bir ihtiyaçtır. Çevresinden umduğu ilgiyi göremeyenler, bunaltıdan infilak etmemek için en geçerli çareleri bu olsa gerek.
Bilinen bir hakikat var ki her insan birçok ünitelerden (manen) teşekkül etmiş. Ürküntülü bir hayat ile kendi kendine kalmış. İnsan başkalarına itimat edemediğinden enfüs âlemine dönük olarak kendi kendisiyle musahabeler, bazen de münakaşalar yapar. Böyle tiplerin yakınları tarafından ihmal edilmemesi şiddetle lüzumludur. Aksi halde onların, tedavisi zor rahatsızlıklara itilmiş kimseler olacakları hiç unutulmamalı.
Modern tıp ve onun rehabilitasyon merkezleri böylelerine lakayt mı kalıyor veya bir güzel formülle yaklaşabiliyor mu, merak ediyorum? Ecdadın meczubiyet derecesine varan böyle kimselere yaklaşımları çok şifalı idi. Mektup yazmak meselesi bazen bir reçete, bazen de doğrudan doğruya ilaçtır, şifadır. O kardeşimin mektup yazmaktaki bu istifadeyi görebilmiş olmasından memnunum.
Gençliğimde gerek cezbetmek gerekse istikametli bir yönlendirme meselesinde mektuplaşmalarımdan çok verimli, güzel neticeler aldım. Selâm borcumu ba’de’l-kelam da ifa ediyorum, gözlerinizden öpüyorum, dualarınızı bekliyorum.
Kardeşiniz
AHMED İHSAN GENÇ
Not: Bu mektup telefon görüşmesiyle yazdırılmıştır.